Pierwsza światynia istniała tutaj ok.1375 r. Z kolei w rejestrze świętopietrza z 1447 r. jest ona wymieniana jako kościół parafialny (archiprezbiteriat ujazdowski). W I poł. XVII w. zajmowali ją protestanci. Natomiast od II poł. XVII w. do 1936 r. nalezała do parafii Rudno. Dziś parafia Rudziniec podlega Kurii Diecezjalnej w Opolu. Obecny kościół pochodzi z 1657 r. Barokowe polichromie swiatyni poddano kompleksowej konserwacji w 1961 r., a także w latach 1999-2004. Jednonawowa, orientowana swiatynia ma konstrukcję zrębową i ustawiona jest na ceglanej podmurówce. Do kwadratowej nawy od wschodu przylega trójbocznie zamknięte prezbiterium z zakrystią. Z kolei w 1853 r. lub w 1872 r. od zach. dostawiono do niej kwadratowa wieżę. Ta ostatnia posiada konstrukcję słupową i kruchtę w przyziemieniu. Jej oszalowane deskami ściany nieznacznie zwęzają się ku górze, a całość wieńczy izbica nakryta dachem namiotowym. W środku wieży zawieszony jest gotycki dzwon z 1481 r. Ma ona równiez przedsionek z 1936 r. (zach.) oraz drewnianą przybudówkę ze schodami na chór muzyczny (płn.). Nawę kryje dach siodłowy, a prezbiterium - wielopołaciowy. Ich pokrycie stanowi gont. Wokół nawy i prezbiterium częściowo biegna przydaszki.
Najcenniejszym elementem wystroju świątyni jest barokowa polichromia z 1657 r. Na pozornym sklepieniu widnieje patronowa dekoracja roslinna. Z kolei na jego ścianach przedstawione sa sceny biblijne (m.in.: Ostatnia Wieczerza, Chrystus w Ogrojcu i Pojmanie, Upadek pod krzyzem) oraz postacie świetych, w tym: Pawła, Heleny, Anny Samotrzeć i Jadwigi Śląskiej. Równie bogaa jest polichromia nawy. Na stropie ma ona analogiczny charakter jak w prezbiterium, a na ścianach znajdziemy m.in. scenę Sadu Ostatecznego z fundatorem kościoła Wenzlem von Pelką, prowadzonym przez anioła do Chrystusa (płn.). Polichromia pokryta jest także sciana nad chórem muzycznym (św. Hieronim na tle krajobrazu) oraz jego parapet (Chrystus i apostołowie oraz św. Paweł).
